Rejestracja pojazdów zabytkowych

Rejestracja pojazdów zabytkowych

Rejestracja pojazdów o wartościach zabytkowych – prowadzona jest przez wydziały komunikacji na podstawie m.in. dokumentów wydanych przez WKZ tj.:

1. uwierzytelnionej kopii decyzji w sprawie wpisania pojazdu do rejestru zabytków lub

2. dokumentu potwierdzającego włączenie pojazdu do wojewódzkiej ewidencji zabytków.

Ad. 1 Postępowanie w sprawie wpisu do rejestru zabytków ruchomych pojazdu prowadzone jest na wniosek właściciela przez Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków na podstawie przepisów ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami / art.61 pkt 2, litera d / oraz przepisów Kpa i zakończone wydaniem decyzji administracyjnej. Obowiązki właściciela zabytku wpisanego do rejestru określa cyt.ustawa / zakładka - Wpis do rejestru /

Ad. 2 Wojewódzka ewidencja zabytków tworzona jest na podstawie kart ewidencyjnych. Włączenie karty ewidencyjnej pojazdu do wojewódzkiej ewidencji zabytków odbywa się na wniosek właściciela lub za jego zgodą / art.22 cyt.ustawy / i jest potwierdzone pisemnie.

Warunkiem włączenia karty do wojewódzkiej ewidencji zabytków i uzyskania pisemnego potwierdzenia tego faktu jest złożenie w kancelarii WUOZ w Lublinie lub delegatur w Białej Podlaskiej, Chełmie i Zamościu / decyduje miejsce zamieszkania wnioskodawcy / następujących dokumentów :

1. wniosek / druk na stronie www.wkz.lublin.pl w zakładce Formularze i wnioski /

2. kart ewidencyjnych ruchomego zabytku techniki w 3 egz. opracowanych zgodnie z wzorem / wzór na stronie www.nid.pl ./ / nie jest możliwe kserowanie, wydruk foto /

SZCZEGÓŁOWE ZASADY OPRACOWYWANIA KART EWIDENCYJNYCH RUCHOMEGO ZABYTKU TECHNIKI

- karta może być opracowana przez rzeczoznawcę samochodowego z listy Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, eksperta z listy ekspertów dziedziny motoryzacji i oceny pojazdów zabytkowych rekomendowanej przez Zespół Porozumiewawczy Ekspertów ds. Pojazdów Zabytkowych KPSRS lub właściciela pojazdu, o ile posiada on wystarczająca wiedzę w tym zakresie i możliwości techniczne.

W karcie ewidencyjnej muszą znaleźć się następujące dane:

  1. wiek pojazdu (rok produkcji),
  2. czas rozpoczęcia i zakończenia produkcji danego typu i modelu,
  3. ilość wyprodukowanych egzemplarzy danego typu i modelu,
  4. numer porządkowy pojazdu, numer silnika pojazdu,
  5. szczegółowo opisana kompletność części pojazdu,
  6. stopień autentyczności, oryginalności pojazdu,
  7. historia obiektu winna uwzględniać fakty bezpośrednio z nim związane: należy podać dane dotyczące projektantów, konstruktorów, wytwórcy, właścicieli i użytkowników oraz wymienić funkcje, jakie obiekt pełnił w przeszłości, zmiany miejsca pracy i przechowywania (rubryka 15 karty ewidencyjnej),
  8. opis i charakterystyka techniczna: należy podać parametry i cechy techniczne obiektu, czytelny opis konstrukcji i budowy, napędu i sterowania, materiał i technikę wykonania, wskazując cechy świadczące o tym, że pojazd jest świadectwem minionej epoki. Jeżeli występują rozwiązania nowatorskie, oryginalne, współcześnie nie stosowane, należy je podać u dołu rubryki (rubryka 16 karty ewidencyjnej),
  9. remonty, zmiany konstrukcyjne, modernizacje: należy wymienić wykonane prace konserwatorskie, określić sposób i zakres wykonania prac ( np. które części wymieniono, czy pozyskano je z innych egzemplarzy tego samego typu i modelu, czy odtworzono własnoręcznie, czy zastąpiono oryginalne części nowo wyprodukowanymi z podaniem producenta). Podać krótki opis prac konserwatorskich, ich wykonawcę i czas trwania (rubryka 19 karty ewidencyjnej),
  10. stan zachowania i potrzeby konserwatorskie: należy opisać stan techniczny całości i poszczególnych elementów obiektu z uwzględnieniem wszystkich rodzajów zniszczeń i zmian, odbiegających od stanu pierwotnego . Zwrócić uwagę na zachowane elementy pierwotne (rubryka 20 karty ewidencyjnej).

ZASADY WŁĄCZANIA KART POJAZDÓW DO WOJEWÓDZKIEJ EWIDENCJI ZABYTKÓW

Opracowane na podstawie wytycznych zawartych w piśmie Departamentu Ochrony Zabytków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, znak: DOZ-SK.050.20.2017 ZM. z 12 lutego 2018 r.

Podczas kwalifikowania kart pojazdów zabytkowych do włączenia do wojewódzkiej ewidencji zabytków LWKZ bierze pod uwagę:

- prawidłowo opracowaną dokumentację, prezentującą odpowiedni poziom merytoryczny (opracowaną zgodnie z instrukcją NID i ww. zasadami). W przypadkach budzących wątpliwości LWKZ może dokonać oględzin pojazdu, będącego przedmiotem dokumentacji.

- ustawowe zasady zakwalifikowania pojazdu jako obiektu zabytkowego:

1.przedstawiona dokumentacja – karta ewidencyjna ruchomego zabytku techniki i ewentualnie opinia opracowana przez rzeczoznawcę samochodowego winna uzasadniać, że opisywany pojazd jest zabytkiem, czyli zgodnie z art. 3 ustawy o ochronie zabytków (Dz.U. z 2020 poz. 282), jest świadectwem minionej epoki.

Uwaga! Użycie zwrotu np. „rozwiązania techniczne i historia polskiej motoryzacji w pełni kwalifikują ten pojazd jako zabytkowy, stanowiący świadectwo minionej epoki” nie zastępuje wnikliwego uzasadnienia merytorycznego.

2. biorąc pod uwagę potrzebę wprowadzania zgodności stosowanych przez LWKZ kryteriów włączania kart ewidencyjnych pojazdów do wojewódzkiej ewidencji zabytków z przepisami unijnymi, LWKZ za kryterium wiekowe dla pojazdów zabytkowych, przyjmując wiek minimum 30 lat od daty produkcji pojazdu.

Kryterium to zostało określone na podstawie rozporządzenia wykonawczego z dnia  1 stycznia 2014 r., zmieniającego w sposób znaczący I załącznik do Rozporządzenia nr 2658/87 w sprawie Nomenklatury Taryfowej i Statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (kryteria noty wyjaśniające do kodu CN 9705 00 00 – Dz.U.UE.2011.137.1 Noty wyjaśniające do Nomenklatury scalonej taryfowej (2011/c 137/01) (Dz.U. UE C z dnia 6 maja 2011 r.),  w których jasno zostały określone warunki i kryteria, jakie powinien spełniać pojazd mechaniczny, aby mógł być uznany za kolekcjonerski, czyli, takie jak:

  • pozostający w swoim oryginalnym stanie, bez znacznych zmian podwozia, układu kierowniczego lub hamulcowego, silnika itp.,
  • będący modelem lub typem, którego się już nie produkuje,
  • będący stosunkowo rzadki,
  • nie może być normalnie stosowany do jego oryginalnego celu,
  • będący przedmiotem specjalnych transakcji poza normalnym handlem podobnymi artykułami użytkowymi,
  • posiadający znaczną wartość rynkową,
  • mający co najmniej 30 lat,

Pozycja ta obejmuje również przedmioty kolekcjonerskie – w tym pojazdy silnikowe i wszelkiego rodzaju środki transportu lądowego, wodnego czy powietrznego, niezależnie od daty ich produkcji, które – co może zostać udowodnione – brały udział w wydarzeniach historycznych.

- warunki historyczne: czas wyprodukowania pojazdu, czas zakończenia produkcji danego modelu, fakt zamknięcia fabryki produkującej dane marki. Przyjmuje się w myśl ustawy ubezpieczeniowej kryteria wiekowe pojazdów historycznych, jednakże należy pamiętać, że nie każdy pojazd, który spełnił wymóg produkcji przed 40 laty będzie włączony do ewidencji zabytków. Znacznie ważniejszym kryterium w kwalifikacji pojazdu jako zabytkowy, jest ocena stopnia kompletności pojazdu oraz jego oryginalność, rozumiana jako zbiór elementów, części i podzespołów przewidzianych przez producenta dla danej marki, modelu czy typu pojazdu,

- warunki techniczne: ilość wyprodukowanych egzemplarzy opisywanego w karcie typu pojazdu w celu oceny masowości produkcji, a także oceny z którego etapu produkcji pochodzi pojazd. Ponadto ocenie podlega nasycenie rynku samochodowego pod kątem trwałości technicznej pojazdów. Jest ona zależna od jakości zastosowanych materiałów i od stopnia skomplikowania konstrukcji technicznych zastosowanych w pojazdach. Np. pojazdy z okresu PRL, produkowane w nieistniejących już fabrykach były samochodami typowo „mechanicznymi”, w których stosowano rozwiązania obecnie nie stosowane w produkcji. Dlatego są świadectwem minionej epoki. Ponadto stosowane materiały były mało trwałe, dlatego stopień nasycenia nimi rynku jest niewielki. Nie mają one również kontynuacji w modernizowanych, kolejnych modelach, w przeciwieństwie do marek zachodnich. Natomiast pojazdy np. typu Mercedes, Volkswagen, nie dość, że były produkowane masowo, to wykonane są z trwalszych materiałów i nasycenie rynku tego typu pojazdami jest dosyć duże, ze względu na dużą trwałość techniczną, dlatego do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków mogą być włączane pojedyncze karty egzemplarzy danego typu. W przypadku pojazdów takich marek, egzemplarze które posiadają wyjątkowe wartości dla historii motoryzacji i mają przynajmniej 25 lat należy kwalifikować jako pojazdy unikatowe, a nie zabytkowe. W przypadku oceny wartości historycznej przedmiotów multiplikowanych znaczenie ma ilość egzemplarzy wytworzonych z jednej matrycy (wzoru). Należy zwrócić przy tym uwagę, że im mniej wytworzonych egzemplarzy, tym mniejsze szanse przetrwania reprezentantów danego wzoru do naszych czasów. Zależność ta sprawdza się w przypadku wszelkiego rodzaju zabytków techniki, np. samochodom typu Mikrus – MR 300 (wyprodukowano 1705 sztuk tego modelu) znacznie trudniej dotrwać do naszych czasów niż „maluchom” (3 318 674 sztuki), czy „garbusom” (ok. 25 mln. sztuk).

- masowa produkcja jest przeciwwskazaniem do włączania kolejnych egzemplarzy do WEZ. Ze względu na masową produkcję pojazdów oraz różnorodność modeli, a także cel dokumentacyjny do wojewódzkiej ewidencji zabytków mogą być włączone jedynie pojedyncze karty egzemplarzy poszczególnych modeli spełniających kryteria wiekowe ustawy ubezpieczeniowej i przepisów unijnych. Włączanie do ewidencji kart takich samych obiektów, które nie posiadają różniących je cech świadczących o wartościach naukowych, historycznych i artystycznych nie jest uzasadnione, szczególnie z punktu widzenia interesu społecznego.

Na podstawie wnikliwej oceny wskazanych powyżej dokumentów oraz uwarunkowań, LWKZ dokonuje rozstrzygnięcia czy włączyć kartę ewidencyjną do Wojewódzkiej Ewidencji Zabytków czy też odmówić włączenia. Odmowa włączenia nie blokuje możliwości rejestracji pojazdu wyrejestrowanego, gdyż według prawa o ruchu drogowym:

Art. 79 ust. 4. Pojazd wyrejestrowany nie podlega powtórnej rejestracji, z wyjątkiem pojazdu:

1) odzyskanego po kradzieży;

2) zabytkowego;

3) mającego co najmniej 25 lat uznanego przez rzeczoznawcę samochodowego za unikatowy lub mający szczególne znaczenie dla udokumentowania historii motoryzacji;

4) ciągnika i przyczepy rolniczej;

5) wywiezionego z kraju lub zbytego za granicą, o którym mowa w ust. 1 pkt 3.

 

Informacja o publikacji dokumentu
Ostatnio modyfikował: Wojciech Wajcht
Data ostatniej modyfikacji: 2023-11-16 07:59:50
Opublikował: Piotr Mazur
Data publikacji: 2007-07-04 08:39:54
Odsłon: 20131
Dziennik zmian

Ten serwis wykorzystuje pliki cookies. Wszystkie zasady ich używania wraz z informacjami o sposobie wyrażania i cofania zgody na używanie cookies, opisaliśmy w

  Akceptuję politykę cookies.